Een half jaar kwijt, maar een broertje rijker!

Wat kan er in een half jaar veel gebeuren! Op 5 oktober 2010 schreef ik 's avonds een verhaaltje over Lina's verjaardag. Op dat moment zette ze een paar stapjes en zei hooguit papa en mama. Vandaag, 12-08-2011, rent Lina in het rond, kletst de oren van je hoofd en niet alleen in babytaal. Ze roept woorden als: 'applaus' en zegt: kom, papa, volleyballen! En ze belandt langzaam maar zeker aan de verkeerde kant van de een jaar, oftewel in haar 'terrible two's'. Zoals het een echt meisje betaamt, zegt met haar handen over elkaar: "niet dus mama" of zegt heel triomfantelijk "Kijk mama, laarzen binnen", terwijl ze uitdagend en breed lachend op haar laarzen wijst (en dus heel goed weet dat ze buiten blijven!). Volgens mij heb ik een hoop te vertellen. Laat ik bij het begin beginnen. Het begint op 6 oktober. Lina's verjaardag zit er zoals gezegd, op. Het is een bijzondere dag geweest. Je baby is geen baby meer. Afscheid nemen van een eerste fase, met een klein beetje pijn in mijn hart, maar heel veel zin in de volgende. Die babytijd hoeven we niet lang te missen. Op 6 oktober denk ik dat ik maar een zwangerschapstest doe. Ik ben nog maar net over tijd, maar net als bij Lina, weet ik dat het zo is. En ja hoor! een duidelijk positieve test! Ook de tweede is positief. vreemd toch?! En dan volgt weer die periode van wachten. Vreselijk. Een week later wordt het nog vreselijker. Een flinke bloeding brengt paniek. Een miskraam? De echo de volgende dag biedt nog geen uitsluitsel. Het kan ook nog te pril zijn. Een week later opnieuw een echo, waarop mogelijk twee vruchtzakjes te zien zijn, maar waarvan er eentje leeg is. In het andere klopt heel driftig een heel klein hartje!! Wat een opluchting! Maar wat een gek idee aan de andere kant... We proberen toch maar te gaan genieten, ondanks de bijkomende kwaaltjes als vermoeidheid, misselijk zijn enz. Achteraf blijkt dit het begin van een zeer dubbel en erg zwaar half jaar. Eind november gaat opa Mollen naar de huisarts omdat hij een vervelend aanhoudend kuchje niet vertrouwt. Ook de huisarts vertrouwt het niet en terecht blijkt uit diverse onderzoeken die heel spoedig volgen. Opa is ziek en zal niet beter worden. Op dat moment kunnen we alleen maar hopen dat hij nog lang bij ons mag blijven. Kerst, nieuwjaar en carnaval gaan voorbij. Lina groeit gestaag verder en ontwikkelt zich supersnel. We staan dikwijls verbaasd hoe snel ze de dingen oppikt, hoe goed ze kan onthouden en hoe snel ze zich de taal eigen maakt. Ze praat bijzonder goed voor haar leeftijd.  Ondertussen ben ik heel hard aan het werk om de opleiding tot gezondheidzorgpsycholoog af te ronden. Hier moet een casus voor worden geschreven die wel heeeeeel veel tijd vergt. Omdat Randy veel moet bij zijn vader is en het restaurant verbouwd wordt, gaat Lina dikwijls uit logeren. Tegen mijn moedergevoelens in, want loslaten is nog steeds niet mijn sterkste kant geworden het afgelopen jaar.  Tot overmaat van ramp wordt Randy op de dag dat ik mijn eindcasus presenteer, in het ziekenhuis opgenomen met een blindedarmontsteking! Lina slaat zich hier allemaal goed door heen, meegaand als ze is. Ze heeft er geen last van. Evenals de kleine man in mijn buik. Ook hij groeit alsof er niets aan de hand is. En dat terwijl er heel veel aan de hand is. Op 12 maart overlijdt opa Mollen en een heel verdrietige tijd volgt. Wat een geluk dat we hem hebben kunnen vertellen dat er een stamhouder komt en dat we hem naar opa zullen vernoemen. Zo blijft ie altijd een beetje bij ons.

Zwanger Bevallen Bijna 3 weken oud... En al bijna 4 weken oud Zes weken Een diep verdriet in huize Mollen 3 maanden, kerst en lief!! 4 maanden... 5 maanden... 6 maanden... 8 maanden... 9 maanden... Waar is maand 10? Jarig!!!! Een half jaar kwijt, maar een broertje rijker!