Zwanger

Zwanger?!! Op 28 januari 2009 kan ik het niet laten. Hoewel er nog geen 'overtijdsignalen' zijn, doe ik stiekem toch de uit voorzorg ingeslagen zwangerschapstest. Hartkloppingen, koud, warm en nog meer sensaties: er staan twee lijnen!!!! RANDYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY: die schrikt zich helemaal rot: er is weer ingebroken! Maar nee hoor: IK BEN ZWANGER! Ondanks de hele grote wens komt het als een verrassing. Omdat ik het niet kan geloven, doe ik de volgende dag gewoon weer en test: he dat is raar, opnieuw twee lijnen!" Het is echt zo...!!! Nu breekt een voor mij moeilijke tijd aan. Weten dat je zwanger bent, het tegen niemand mogen zeggen (behalve tegen opa's en oma's in spe dan) terwijl ik het van de daken zou willen schreeuwen, geen zekerheid hebben dat het goed blijft gaan, aftellen tot het eerste bezoekje aan de verloskundige die nog niets doen of kunnen omdat het gewoonweg nog te vroeg is, aftellen, aftellen, aftellen tot 6 maart. 06-03-2009: zeer gespannen tronen Randy en ik ons naar het echocentrum voor een termijnecho. De allereerste keer dat we zien wat er in me groeit de komende maanden. Hoe bijzonder als we daar op een scherm voor ons een klein wurmpje zien, 10 weken oud met handjes en voetjes, of in ieder geval wat daaruit zal groeien. Allebei pinken we een traantje, oke vijver weg. Vanaf nu mag ik gaan geloven dat het echt zo is! He die broeken, wat zitten die toch strak. 24-03-2009: Opnieuw een echo in verband met de nekplooimeting. Fijn om weer even een blik te kunnen werpen op mijn binneste. 6 cm groot, een gesloten schedeltje en een 'mooie nekplooi' aldus de echoscopiste. Joepi. Nu wachten op de bloeduitslag die ook goed blijkt te zijn! pfffff. En nu gaat het leven door...... alleen je bent nooit meer alleen. 6 mei 2009: omdat het mijn verjaardag is, heeft Randy vrij genomen. Een mooi moment om te gaan 'babyshoppen'. Heerlijk! We slagen voor een erg mooi kamertje, wagen en maxicosi. De inrichting kan beginnen. Het huis moet maar snel af. Gelukkig komt er zicht op de zaak en kunnen we over niet al te lange tijd ons paleisje betrekken.  19-05-2009: WE KRIJGEN EEN MEISJE!!!! ondanks het feit dat ik niet eens een stiekeme voorkeur had, vind ik het geweldig om een meisje te krijgen. Wat een vreemd gevoel is dit: voor half 4 's middags kregen we een kind, na half 5 's middags krijgen we een dochter. Een totaal ander gevoel geeft het weten van het geslacht mij. Ze is nu echt ons kindje, onze dochter... We zijn nu op de helft, dat betekent geen echo's meer, maar afwachten. Niets voor mij, maar er zit niets anders op. Ik hoop maar dat ze gauw flink gaat schoppen. Met een voorliggende placenta moet ik daar nog meer geduld voor hebben. Wat is al dat wachten toch vreselijk... Nu nog een naam...................Jaaaaa, dat wordt het (juni 2009)!! Eind juni: verhuizen! heerlijk! Arjan komt met een grote vrachtwagen zodat alle meubels in eens vervoerd kunnen worden. Ook Joris helpt mee de boel over te brengen. Die mannen werken zo hard dat we 's avonds op de bank kunnen zitten en voor de eerste keer officieel in ons mooie nieuwe huis kunnen slapen. Zalig!! Zomer 2009: met een steeds in omvang toenemende buik de zomer door. Ik heb geen last van de warmte en met het vocht valt het mee. Omdat het op de praktijk vakantie is, is het lekker rustig en kan ik genieten van alle mooie dagen. 20-07-2009: we gaan toch een 3D echo laten maken en wel op Randy's verjaardag. In alle vroegte gaan we naar Roosendaal. Wat ongelofelijk apart is dat, zeg! we krijgen een glimp te zien van hoe ons kind er uit ziet. Heel bijzonder! Ze lijkt op tante Stefanie, in ieder geval haar neusje! maar goed dat ze in mijn buik groeit.....!!! We nemen de hele mikmak af: foto's, dvd. Kunnen we nog lang na genieten. Op vakantie naar de Ardennen voor drie dagen. We gaan nu aftellen... September 2009: verlof! ZALIG in een woord. Hoewel de afbouw, zeg maar afkickperiode zeker tot week 38 duurt, is het idee van verlof al lekker. babywasjes, huis aan kant, in de zon zitten, uitrusten. Je weet maar nooit... 25-09-2009: He, we hadden toch afgesproken dat je vandaag zou komen? Opa Melissen dacht op vrijdag, oma Melissen op de 25 en ik in september. Laat het nou net vrijdag 25 september zijn! Maar nee, de dag verstrijkt zonder enig teken van een kind dat naar buiten wil. Het rommelt af en toe in mijn buik. De eerste signalen?? Het zet echter steeds niet door en ebt weg. Zo kunnen we nog weken doorgaan. Sowieso kan ik het zwanger zijn nog goed volhouden. Los  van de lichamelijke ongemakken vind ik het wel prima. Ze zit goed in mijn buik, lekker veilig en ik weet precies waar ik aan toe ben. Dat zal straks wel veranderen... Als ik zo bovenstaande teruglees, is het wel een beetje een romannetje waarin alles rozengeur en maneschijn is. Nou, een beetje was dat het ook wel. Ik heb, buiten een lage bloeddruk, weinig last gehad.  Behalve dan niet meewerkende darmen, onoverkomelijke luiheid, een achtbaan van emoties door alle hormonen zodat in vergelijking Cruella de Vil een enorm goed mens lijkt, benen als stalpoten etc etc....! Maar alle cliches zijn waar: ik heb het er graag voor over gehad!

Zwanger Bevallen Bijna 3 weken oud... En al bijna 4 weken oud Zes weken Een diep verdriet in huize Mollen 3 maanden, kerst en lief!! 4 maanden... 5 maanden... 6 maanden... 8 maanden... 9 maanden... Waar is maand 10? Jarig!!!! Een half jaar kwijt, maar een broertje rijker!